Би дал се за да го вратам времето. Замислувам колку би било прекрасно да остариш со оној што бил со него во младоста. Им завидувам на паровите кои поминале низ тешки времиња и останале заедно во староста
Еден маж долго време бил во брак со сопругата со која имал семејство и се, но еден ден решил да остави се поради помлада жена. Многу му беше жал за ваквата одлука, па напиша искрено писмо во кое зборува за тоа како живее сега.
„Да се зборува за ова не е лесно, но е неопходно. Мојата сопруга и јас живеевме само 35 години , поминавме низ многу работи заедно. Имаме прекрасни деца: синови и ќерка. Секој од нив сега има одлична работа , силен брак – сето тоа благодарение на мојата сопруга, која неуморно се моли за нив сите овие години.
По пензионирањето, мојата сопруга и јас решивме да ги вложиме нашите заштеди во една работа (долго се молевме и постевме) – и резултатот ги надмина сите очекувања: никогаш во животот немав видено толку многу пари, за малку ќе полудев од радост.
Одеднаш станав член на „ клубот на милијардери “ и мојот живот се промени. Се чинеше дека една жена – онаа со која живеев толку години – не беше доволна …
Се преселивме во престижен дел од градот, сменивме автомобили. Почнав да добивам покани за важни настани, приватни приеми . Околу мене лебдеа млади убавици и сите мои нови познанства беа со помлади.
Тие, тие убавици, ми ги шепнаа на уво зборовите што ме стопија. Се чувствував како крал на светот , трошев пари лево-десно.
И тогаш ја запознав – ајде да ја наречеме Доли . Млада, убава, не го тргаше погледот од мене, изгледаше подготвена на се – и „се заљубив “. Но, таа имаше еден услов – морав да се омажам за неа.
Мојата прва сопруга никогаш во животот не ме натера да страдам. Таа ме поддржа „во добро и во лошо“. Фактот што нашите деца израснаа во успешни и среќни луѓе е целосно нејзина заслуга . И јас … не можам да објаснам како се случи.
Ги посетив Доли и нејзината мајка, која е на иста возраст како мојата сопруга. Таа подготви раскошна вечера. И после тоа почнаа да ги кажуваат условите, рече дека се грижи за среќата на ќерка и (и таа беше разведена). Таа и Доли ми дадоа три месеци да се објаснам и да раскинеме со жена ми, инаку нема да се видиме повеќе.
Дали ползев на колена, ветувајќи дека ќе се грижам за сè? Не се сеќавам. По враќањето дома, почнав да ја обвинувам сопругата за сите замисливи и незамисливи работи. Кавга по кавга – и навистина почнав лошо да ја мразам. Дури се обидов да го свртам семејството против неа. Нејзината листа на „гревови“ вклучувала прекумерна тежина и фанатичност Реков дека нејзините молитви не се ништо повеќе од магија.
Таа се бореше против сите мои напади, а потоа ми рече: „Знам што е работата, оди кај младата плавуша по која трчаш“. Тогаш сите ја нападнаа. Мојата помала сестра, која еднаш мојата сопруга ја извлече од страшна ситуација и ја воспита како нејзина ќерка, и удри шлаканица. Јас само гледав.
Сопругата го напуштила истиот ден. поголемиот дел од работите во куќата и припаѓале на неа, но таа ништо не одзела. Децата сакаа да се вклучат, но моите аргументи и лаги ги убедија и нив.
На Доли и ги дадов парите што ги бараа нејзините алчни чичковци и таа се чувствуваше како крал. Точно две недели, колку што траеше фазата на меден месец.
Доли беше распуштена, бездушна и ме игнорираше. Таа ми влезе веднаш под кожа. Немавме ни интимни односи. Почнав да имам еректилна дисфункција. Бев прилично сигурен дека има некој.
Секако, убаво беше кога се појави на забавата со убавицата . Но, тоа е се. Живеев во пеколот.
Не можев никому да признаам, но ми недостигаше поранешната сопруга . Нејзината добрина.
Никој не се грижеше што јадам, па често се разболував . Доли не работеше, седеше дома. Таа го роди моето дете, но дали беше мое? Но, разговорот со детето ме израдува. Како што беше со децата и внуците.
Децата се оддалечија од мене. И нивната мајка – беше добро. Господ секогаш ги слушал нејзините молитви и одговарал на нив. Без мене изгледаше помладо и посреќно.
Доли практично ми ја прекина комуникацијата со моето семејство . Се чувствувам како затвореник – под туш и во мојот дом. Направив страшна грешка, но се плашам да ја признаам некому. Страдам – и се смеам. Некои работи не можам ни да ги признаам во ова писмо.
Дури и да беше Доли ангел, сега сфаќам дека сè има свое време . Зајдисонцето дојде во мојот живот – нема смисла да сакам да бидам со некој што минува низ изгрејсонцето.
Со сета желба не можам да бидам како маж на врвот на пубертетот. Заборавете на вијаграта. Би дал се за да го вратам времето. Замислувам колку би било прекрасно да остариш со оној што бил со него во младоста. Им завидувам на паровите кои поминале низ тешки времиња и останале заедно во староста.
Сè уште не губам надеж дека ќе се смирам со сопругата , но таа не ми дозволува да се зближам. И испратив подароци – таа ги врати . Таа вели дека ми простила, но не сака повеќе да има ништо со мене.
Боже, помогни ми…“
