Писателката од Киргистан, Акилеј Бајматова , ја сподели својата авантура од јавниот превоз на Интернет и ги трогна луѓето ширум светот. Го пренесуваме во целост:
Најважната лекција што ја научив во животот, ја научив од дете. Тоа беше во една прилика додека се возев со јавен превоз.
Момче на околу шест години беснеело покрај својата мајка, која седела покрај прозорецот и гледала надвор, со целосно празен израз на лицето. Таа воопшто не реагирала на детските врисоци. Детето постојано ја влечеше за ракав, врескаше и кукаше. Жената само немо го гледаше дождот надвор. Меѓутоа, детето упорно барало нешто и одбивало да се откаже. Одеднаш, жената се нагрди, му ја оттурна раката и извика:
Што сакаш од мене?! Детето застана. Убаво те прашувам, ШТО САКАШ? Дали знаеш кој си? Ти си никој! Ти разбираш? Никој! – таа практично му го триеше лицето.
Момчето тивко ја погледна, ми се чинеше дека главата му се тресе. А можеби и јас се тресев. Се чувствував испотено. Се сеќавам дека се прашував кому навистина му се обраќа таа жена, бидејќи сигурно не му ги постави сериозно тие прашања на момчето. Знам и дека планирав да станам и да и врескам дека е безвредна мајка и дека штотуку си го убiла синот.
Меѓутоа, додека се подготвував да го направам тоа, на момчето му пријде момче, студент во тексас јакна. Од џебот извади чоколадо. Го фати момчето за рака и рекол: „Земи го, ова е за тебе“.
Момчето го зеде без збор. А потоа студентот извадил уште едно чоколадо. Момчето се двоумеше, но ја зеде и неа.
И тогаш, она што се случи сè уште ми носи солзи во очите.
Момчето не ги отворило чоколадите. Наместо тоа, ја фатил мајка си за рака.Таа Не го сврте целото тело кон него, но малку ја сврти главата, многу нервозна. Веројатно сакаше да продолжи да вика. Меѓутоа, тогаш видела дека момчето и нуди чоколадо.
Таа го погледна, се зачуди. Момчето и ставило чоколадо во рака. „Не ја сакам“, му рече таа. Двете чоколади сè уште беа во раката на детето. Тој не ги тргаше.
„Изедиги… јас навистина неќам“, рече мајката многу понежно. Сепак, момчето и ставило едно чоколадо во скутот.
Никогаш нема да го заборавам тој момент и таа зрелост. Тоа шестгодишно момче веднаш се трансформираше во маж, а таа од бесна жена стана прекрасна, млада мајка.
Долго молчеше и го гледаше, како првпат да го гледа, а потоа го прегрна. И тој ја прегрна. Потоа ја извадил чоколадата од скутот, ја отворил и и ја дал. Не сакаше да почне да го јаде своето додека не виде дека таа почна да го јаде своето.
Седев, ги гледав и си зборував сама со себе. Еве ти си големиот спасител што сакаше да станеш и да ѝ викнеш на мајка ти, да ја понижиш, да ја навредиш пред сите. Таа би го направила тоа и не би постигнала ништо, освен скандал кој би ги забавувал другите и навреда што мајката би ја истурила врз некого. И тоа момче направи сè многу подобро од вас, кои сте многу постари и демек помудри. Не му понудил тој туку така, две чоколади на детето – си помислив восхитувајќи се на тој млад човек и реакцијата на детето.
Возењето продолжило, младиот човек излегол, а мајката и синот седеле прегрнати. Слегов и јас. Размислував многу за тој ден и ми требаше долго време да сфатам која е таа лекција. Конечно го разбрав неодамна – ги учиш другите со пример. Не ги учиш со тоа што им викаш, тепаш и навредуваш. Помага само да се даде пример, ништо друго. И тоа мало момче ѝ го покажа примерот на мајка си и ја смени, а и сите нас во автобусот.
