Кога еден американски тинејџер доживеал тешка несреќа, неговата мајка извикала кон Бога и тој одговорил на нејзината молба, пишува Western Journal. Сега сака да го сподели своето искуство со другите.
Тоа беше пред околу една година кога мама Лакиша Бринсон доби повик што ниту една мајка не сака да го прими: нејзиниот 15-годишен син, Торијанто „Јуниор“ Бринсон, доживеа ужасна сообраќајна несреќа во близина на нивниот дом во Мисури, Тексас.
До тој момент, семејството имаше добар живот. Тие се вселиле во нов дом, а Торијанто се истакнал во училиште, спорт и музика.
Но, сето тоа се промени во еден момент. „Една минута откако се случи, ќерка ми ми се јави и беше хистерична“, изјави Ла Киша за КСАЗ-ТВ за сообраќајната несреќа.
Тинејџерот бил исфрлен од смачканото возило и не давал знаци на живот.
„Работниците од четири амбулантни возила се обидоа да го оживеат, но тој не реагираше, не дишеше, не се мрдна. Тој само лежеше таму“, рече Ла Киша.
Тој бил префрлен во медицинскиот центар во Тексас, но на семејството му било кажано дека има мала надеж. Лекарите констатирале смрт, јави КСАЗ.
„Ни рекоа дека го снема, дека не можат ништо да направат, а се сеќавам дека ги прашав: „Само ќе го оставите моето бебе да седи овде?“ и тие рекоа: „Не можеме ништо да направиме“. – рече Киша.
Но, нешто можеше да се направи: Ла Кича го замоли своето семејство да се моли, а таа почна да се моли за својот син. „Го држев за рака, се молев и му реков: Јуниор, ми требаш! Една минута подоцна, видов како неговата рака се движи“, се сеќава Ла Киша.
Тоа беше доволен знак за да го одведат на итна операција, но тоа беше само почеток на долгиот, напорен пат до закрепнување бидејќи тинејџерот имаше сериозно оштетување на мозокот што бараше постојано и внимателно следење.
Торијанто поминал месеци во полу-кома, конечно закрепнал доволно за да се пресели во друга болница, според КСАЗ.
„Тој сè уште имаше проблеми да се движи “, рече Лиз Ларкин, физиотерапевт во TIRR Memorial Hermann. „Станувањето и одењето беше многу тешко. Беа потребни две лица да му помогнат.
„Тој исто така се бореше – и ова е доста вообичаено по повреда како неговата трауматска повреда на мозокот – да ги забележи промените во однесувањето што ги очекувавме. Тоа е всушност добар знак! Тоа значи дека се подобрува, но (имаше) моменти на потешкотии во регулирањето на своите импулси, пренесува порталот.
Ла’Киша, наставничка, ги искористила своите вештини за да му помогне на својот син да се подобри. И тој го направи тоа – полека но сигурно.
И не се сеќава на траумата што ја доживеал. Ниту несреќа, ниту полукома, ниту рехабилитација. За него сето тоа е празно, а се што постои сега е светла иднина која некогаш изгледала невозможна.
„Секоја мајка, секој татко, секој човек“. Не е важно што вели човекот, се што треба да знаете е што вели БОГ. Затоа што тој го има последниот збор“, вели таа.
