Во големите продавници ништо не се прави случајно.
Од моментот кога ќе влезете во супермаркет , секој детал е посветен само на една работа – да останете во продавницата што е можно подолго и да потрошите што е можно повеќе пари.
Во таква слика се вклопува и фактот што, со исклучок на големата стаклена врата на влезот, во големите продавници за храна нема прозорци и со добра причина .
Секогаш имајте на ум дека ништо не е случајно во продажната стратегија на големите пазари.
Недостатокот на прозорци е компонента на психологијата на малопродажбата, каде трговците на мало се обидуваат да создадат средина во која луѓето се чувствуваат удобно да трошат време и пари.
Затоа многу продавници имаат подови со плочки, за количката да не создава бучава и иритирачко чувство што би ве натерало побрзо и подобро да го напуштите објектот.
На овој начин, трговците на мало ги „тераат“ клиентите инстинктивно да забават и да разгледуваат повеќе. Невромаркетингот е главниот виновник за „инстинктивното купување“ бидејќи си поигрува со нашите емоции, а доказ за тоа е вообичаената збунетост или лутина што ја чувствуваме кога се враќаме дома, гледаме во торбите и се прашуваме: „Што ми требаше тоа?“
Кога супермаркетите би имале прозорци, клиентите секогаш би имале идеја за времето, дали надвор е темно, дали врне или нешто што би ве натерало да брзате, да купите само она што ви треба и да завршите со купувањето.
Едноставно е: колку подолго луѓето купуваат, толку повеќе трошат. Постојат и практични размислувања. Големите прозорци кои пропуштаат сончева светлина може да предизвикаат избледување на одредени производи и нивното пакување.
Доколку клиентите забележат дека производот изгледа истрошено, нема да посегнат по него, да го извадат од полицата и да го стават во нивната потрошувачка кошница.
