Таа пораснала со мајка и, татко и две постари сестри. Кога била трето одделение во основно училиште, татко и ненадејно починал и Марија ја презела улогата на домаќинка на куќата. Научила да ора, сее, па дури и да ракува со комбајн. Има и возачка дозвола за камион
Не е невообичаено да се слушне дека младите нема да одат на село, особено девојчињата, па селските момчиња остануваат неженети до 40-та година или додека не нарачаат невеста од Албанија.
Но, за тоа не сведочи баш убавата Марија од околината на Аранѓеловац, која работи на нива од кога знае за себе. Згора на тоа, таа сама обработува дури 16 хектари земја и ја знае секоја рурална работа.
Таа пораснала со мајка и, татко и две постари сестри. Кога била трето одделение во основно училиште, татко и ненадејно починал и Марија ја презела улогата на домаќинка на куќата. Научила да ора, да ора, да сее, па дури и да вози комбајн. Има и возачка дозвола за управување со камион. Има трактор, разни приколки, преси за товарење и сите можни приклучоци.
Како што минуваа годините, Марија не се откажуваше и не сакаше да го напушти Вукосавци. Таа денеска сама ја обработува земјата, околу 16 хектари под жита и трева, додека нејзината мајка Наталија (72) е задолжена за стока, педесетина овци, крави, свињи и живина. Заедно прават сирење, зимско сирење, џемови.
Оние кои добро ме познаваат, го знаат и мојот почеток, односно моментот кога го изгубив татко ми. Тој дел од мојот живот го нарекувам опстанок бидејќи бев девојка која ги презеде сите обврски на татко ми, односно сите селски работи. Прво заработив за училиште, а потоа почнав да купувам земјоделски и приклучни машини – ми раскажува Марија под верандата од куќата во селото Врлаја, во Вукосавци.
Како успеала по сила на околности да се заљуби во она што треба да го направи?
Никогаш не ми беше проблем. Додека беше жив, татко ми не можеше да побегне на нива без мене, без јас да се „закачам“ на тракторот или да отидам со него во шума. Се сеќавам дека првата самостојна работа ја завршив во трето одделение. Орав и плачев, оти не знаев да орам.
Залудно знаев да возам трактор, кога не знаев како правилно да ги наместам плуговите. Тешко беше првата година, бидејќи бев мала, па седејќи не можев да ги дофатам кочницата и спојката. Бидејќи нозете ми висеа, морав да возам стоејќи – се сеќава Марија, тажно, но со насмевка на лицето.
Одамна ги споделила обврските со мајка си, додека едната е дома и се грижи за стоката, другата е на нива. Ни открива дека често не се гледаат во текот на денот, бидејќи Марија станува во 04 часот, а Наталија во 05 часот.
Сè што произведуваат од трева и житни култури оди за нивниот добиток. Освен со сточарство, тие се занимаваат и со производство на сирење и кајмак, па Марија се обврзува да ги достави овие специјалитети на муштериите во Аранѓеловац.
Се некако се постигнува, но со труд и малку сон. Мајка ми станува еден час по мене, и треба повеќе одмор. Освен со мојот имот, овде во нашето село се занимавам и со засадување на органски капини и малини на Коњичкиот клуб Аранѓеловац, па целата работа и берба ја организирам таму. Сега сум во критична фаза, би сакала да се преориентирам на туризам, погледнете сами колку ми е убаво овде. И замислете како само туристите би уживале во овој мир и природа. Кај нас има езеро, можев да организирам патека и , да направам дрвени куќарки во кои туристите ќе преноќат. Имам многу убави идеи кои не би чинеле многу, а за чие остварување најмногу ме „газат“ парите. Но, полека, ќе видиме – искрена е Марија.
Таа пораснала во Вукосавци и ова село не би го сменила за ништо на светот. Жал ѝ е што само неколку нејзини пријатели од генерацијата 1985 останаа во селото, додека повеќето отидоа во град или во странство.
На Марија и понудија да почне да работи во Аранѓеловац, да оди некаде, дури и да вози камион. Ништо од тоа не прифатила, бидејќи сака да си биде газда.
Знам многу за тие технички работи, да го поправам тоа што ми треба, никогаш не останав дефект на нива. Тоа ми заштедува кога се парите во прашање, бидејќи занаетчиите се скапи. Секогаш сум мотивирана да совладам нешто, дури и она што е правилно, сакам да отворам за да научам како функционира. Единствено не ме бива за миење садови,(се смее).
Вели дека животот на село изгледа лесен само на Инстаграм и Фејсбук. Кога ќе најде време, на социјалните мрежи објавува неколку слики, кои им се допаѓаат на нејзините следбеници, од кои неколку илјади. Таа вели дека има и такви кои мислат дека нејзините слики на тракторот се фотомонтажи, но дека повеќето сепак ја поддржуваат во намерата да ги живее соништата на село.
Според Марија, оние кои живееле на село или кои доаѓаат таму барем повремено, знаат како живеат денес српските селани и каква е вистинската состојба, без филтер на Инстаграм.
Ми дава енергија да мислам дека сум способна да одржувам една фарма, да живеам од неа и да не го напуштам селото. Да појдев некаде и да работев една третина од работата што ја работам овде, ќе имав многу повеќе пари, но немаше да се чувствувам толку убаво. Најубавото чувство е кога си сам и кога треба да направиш нешто од ништо. А и кога знам дека тоа е нешто мое, нема цена што може да го плати – изјавила Марија во својата Приказна.
