Животот на Крис Смит започна грубо. За време на нејзиното детство, таа одела од едно во друго згрижувачко семејство. Била малтретирана и запоставена, па воопшто не е чудно што побегнала на само 14 години, пишува Нови живот.
Кога бегаш, животот не е едноставен. Од лоши врски, спиење на улица до питачење. Кога имала 17 години, го родила синот Метју.
Откако се родил, таа се преселила кај маж кој имал проблем со алкохолот. И покрај постојаните конфликти, таа се обиде да го издржува своето мало семејство.
Потоа повторно забременила, но нејзината ќерка починала само неколку дена по раѓањето. Нејзиниот погреб се одржа на третиот роденден на Метју. Беше премногу за Крис:
Морав да славам роденден на едно дете и да жалам за животот на друго. Ме скрши.
Трагедијата нешто и разјасни, нешто што и го скрши срцето. Не можела да му обезбеди нормален живот на својот син. Затоа таа го дала на посвојување. Тој имаше 3,5 години, а таа 21. Мислеше дека тоа е вистинската одлука.
Во тоа време и таа се раздели од партнерот. Следните седум години беа немирни за неа: таа немаше јасна цел и не можеше да го најде своето место во светот. Таа често немала покрив над главата и била очајна.
Потоа еден ден сè се смени. Крис влезе во ресторанот и собра храброст да бара работа. Сопственикот видел нешто во Крис и решил да и даде шанса. Целиот нејзин живот се преврте наопаку. Сега работеше, имаше покрив над главата и полека си го средуваше животот.
Набргу потоа, таа запознала нов маж, Џо, кој ја третирал со почит. Дотогаш имала само лоши искуства, па ова и било сосема ново. Сега ја запозна вистинската љубов!
Крис и Џо се венчаа. А нејзиното дете? Цело време мислеше на него. Конечно, Џо ја охрабрил да контактира со социјалните служби и да праша за нејзиниот син.
Она што го дознала воопшто не било она што го очекувала. Во сите 7 години откако таа го остави, никој не го посвои. Сите тие години додека таа плачеше по неговата фотографија, тој беше во институцијата каде што таа го остави.
Таа возеше таму и она што следеше беше трогателно искуство за сите присутни. Социјалните работници ретко гледаат вакви случаи. Сега, кога мајката е прилично стабилна, на својот син можела да му обезбеди нормален живот.
Крис не можеше да поверува дека повторно е во близина на нејзиниот син, да го држи во раце и да не го изгуби засекогаш.
