Во тоа жешко попладне, мала група луѓе се собра пред семејниот дом. Нагризан професор во фланелна кошула вртеше стекови на скарата, бришејќи ја потта од лицето. Темнокоса жена беше потпрена на врба и разговараше со слаб млад човек. Накратко, тоа беше обичен ден во заспаниот канадски град… Ако заборавиме дека темнокосата жена е мајка на убиеното девојче, а момчето за чии планови со искрена загриженост се распрашува е убиецот на нејзиното дете. !
Суман Вирк е навистина посебна жена: таа успеа да најде доволно сила да му прости на Ворен Гловатски, младиот човек кој ја уби нејзината ќерка Рене една деценија порано, она што ниедна друга мајка не би го направила.
Во 1997 г Суман Вирк и Ворен Гловатски не се познавале, иако живееле на само неколку километри оддалеченост во Вију Ројал. Кога би поминале на улица, жената веројатно би помислила дека Ворен е само уште еден обичен тинејџер.
Таа, која пораснала во заштитено и хармонично семејство на индиски мигранти, не можела ни да претпостави до кој степен детството на тој млад човек било трауматично.
Неговиот татко го напуштил како бебе, додека мајка му, алкохоличар , ја изразувала својата родителска „љубов“ со пцовки и шамари. Не Суман сигурно не би размислувала за непознатото момче. Таа имала доволно проблеми со најстарата ќерка Рене која патела од прекумерни килограми и самодоверба Чувствувајќи се осамено, речиси невидливо, девојката очајно се обидувала да најде пријатели.
Убедена дека нејзините врсници ќе ја прифатат ако покаже презир кон авторитетите, таа почна да бега од часови. Стратегијата вродила со плод: неколку девојки, кои Суман ги сметала за проблематични, повремено ја повикувале да се дружат. Никол, лидерката на девојчињата, важеше за личност со лош карактер која пие, пцуе и постојано менува згрижувачки семејства. Она што особено ја загрижи Суман е обидот на Рена да ја имитира Никол во се. Таа, тивка и пристојна девојка, се обиде да изгради имиџ на „опасна“ девојка, за да избега од чувството на осаменост. Да.
Тој петок, Рена планирала да остане дома и да игра карти со својот помал брат. Додека ги мешаше картите, телефонот заѕвони. Не можеше ни да се посомнева дека картите на нејзината судбина веќе се измешани . Кога Никол ја покани на забавата, таа се двоумеше неколку моменти . Желбата за дружење на крајот преовлада. Завиткајќи се во дебела јакна, таа се упати кон вратата. Се гледаме наскоро!“, и рекла на мајка си на излегување.
Суман Вирк никогаш повеќе нема да ја види својата сакана ќерка. Една недела по исчезнувањето на Рене, двајца мажи заѕвониле на вратата на Суман. Штом се претставиле како детективи, жената знаела дека нејзините најлоши кошмари се оствариле. Малата надеж што и останала се стопила кога била повикана во мртовечница да го идентификува телото пронајдено во блискиот канал. „Тоа е таа…“, се снајде со слаб глас пред да ја испуштат нозете.
Кога кутрата жена дошла на себе, полицијата ја известила дека уапсила осум тинејџери осомничени дека ја нападнале Рене , меѓу кои и нејзината нова „пријателка“ Никол. Двајца од нив, за кои Суман никогаш порано не слушнала, беа обвинети за убисtво од небрежност: 16-годишниот Ворен Гловатски и Кели Елард.
Додека целиот град брмчеше за убисtвото на Рена, Вирковите се обидуваа да се справат со загубата во кругот на семејството. Безуспешно: таткото на девојчето, Манџит, благ човек кој магистрирал по англиска литература во својата родна Индија, бил целосно уништен. Чувството на вина го растргна . Требаше да одам да ја земам… Зошто не отидов да ја земам?“, повтори тој. Неговата сопруга, чија желба за правда и дала сила да не се распадне, не му дозволила да ги слуша гласините за смртта на неговата ќерка. Дури на судењето двојката дознала низ каква агонија поминала нивната миленичка при крајот на животот.
Низ месеците сведочења на обвинетите, ужасната топка на вистината полека се разоткрива. Се испостави дека Никол и уште една девојка и се налутиле на Ренe затоа што таа наводно флертувала со нивните момчиња. Поканата за забава беше трик за да ја намамат за да ја казнат. Ја одведоа до темно, скриено место под мостот, каде веќе ги чекаше група од пет девојки и еден млад човек. Никол почна да ја навредува Ренe, не пуштајќи ја да зборува.
Вербалната злоупотреба набрзо се претворила во физичко малтретирање. Бесот на напаѓачот растеше со секој удар, како и нејзината суровост. Откако ја „удри“ кутрата Ренe,. и изгасна цигара на челото смеејќи се на нејзините крици. Останатите го сфатија тоа како знак да се приклучат на нападот. Девојки со сјајна коса, во скапа облека и чевли со високи потпетици,го испуштија бесот што не ни знаеја од каде доаѓа. Ја влечеа, гребеа и газеа Рене, ја удираа главата во асфалтот, а една девојка дури се обиде да и ја запалi косата со запалка. Единствениот млад човек во групата, Ворен Гловатски, само стоеше на страна, не обидувајќи се да и помогне на непознатата девојка, не прашувајќи се зошто неговите познаници ја малтретираат. „Мислев дека тие мора да имаат причина“, рече тој подоцна на судењето.
Кога се умориле, напаѓачите полека почнале да се разотидуваат. Тројца останаа под мостот: Ворен, Кели и Ренe, Сопнувајќи се и липајќи, заслепена од крвта што ѝ се слеваше во очите, таа се проби преку мостот. Младиот човек и девојката, кои немале никаква врска со расправијата што довела до тепачката, па затоа и немале мотив да му наштетат на Ренe, тргнале по несреќната жена. Кога паднала на колена, Кели ја фатила за коса и ја тресна главата од дрвото . Со помош на Ворен, таа го одвлекла онесвестеното девојче до реката.
Луд од болка, Суман го слушаше сведочењето на Ворен за тоа што се случило потоа. Со глас без емоции, тој раскажа како Кели Елард ја турна главата на Рена под вода. Кога жртвата престанала да се бори, седнала на брегот на реката и лежерно запалила цигара. По неколкумесечни рочишта, дојде моментот на изрекување на пресудата. Девојките кои и нанеле тешки телесни повреди на жртвата се осудени на затворска казна од шест месеци до три години. Ворен Гловатски и Кели Лард беа прогласени за виновни за убиство од небрежност и осудени на доживотен затвор, со можност за условно ослободување по седум години (бидејќи тие биле малолетни во времето на злосторството).
Додека Елард не покажа каење за злосторството што го направи, Гловатски почна да се менува во затворот . Можеби за прв пат во животот интензивно размислувал за причините за неговите постапки. Низ солзи му кажал на психијатарот кој го посетувал за вината која го уништува. На прашањето што го натерало да го изврши злосторството, тој рече: „Таа вечер само експлодирав. Сите мои фрустрации, сознанието дека никој не ме сака, омразата што ја чувствував кон моите родители – сè излезе на површина“.
Неколку години по судењето , Суман Вирк доби порака од затворски социјален работник во која се вели дека Гловатски би сакал да се види со неа и нејзиниот сопруг. По првичниот излив на гнев, жената почнала да размислува. Иако навистина го мразела младиот човек, се прашувала што го натерало да се сврти кон неа.
Средбата се одржа во дождливо утро. Тресејќи се како прачка, но гледајќи во очите на расплаканите сопружници, младиот човек рекол: „Го уништив вашето семејство, за што никогаш нема да можам да си простам“.Би дал сè за да можам да го вратам времето назад, но иднината е единственото нешто што делумно можам да го одлучам. Ве уверувам дека сум подготвен да водам доблесен живот“.
Сфаќајќи дека неговото каење е вистинско, Суман почувствува дека омразата излегува од нејзиното тело. Една година подоцна, таа и нејзиниот сопруг присуствуваа на рочиштето за условно ослободување на младиот човек. Во неверојатен чин на милост, родителите на жртвата не се спротивставиле на барањето на младиот човек. Неговото ослободување го доживеаја како свое ослободување – ослободување од омразата што ги гушеше.
