Чувањето овци не е лесна работа, но е чесно и праведно. Не секој може да го направи тоа. Мора да бидете одговорни, трпеливи и посветени на чување овци. Колку е тешка работата на овците сведочи и исповедта на Селван Мелвудин Буда, овчар од Босна, кој три пати се разведувал поради овци.
Селван заработува како овчар на ливадите на планината Влашиќ, во местото Мудрика, во БиХ, а неговата животна приказна најдобро ги илустрира животните предизвици со кои се соочуваат овие планинари од природата . Селван пред камерата на Среќко Стиповиќ откри детали од својата работа, како живее, колку сака овци, но и како е да се биде овчар.
Јас сум Селван Мелвуд, познат како Буда. Имам околу 180 овци овде. Молзам, фала богу, мојот газда и јас молземе. Јас сум среќен со шефот, а тој е со мене. Годинава сирењето ќе поскапи, , двојно поскапо. Тоа ќе биде до 20 марки. Овој наш кантон, јас сум единствениот овчар на ова плато.
Не би тргнувал за работа во фирма, некој да ме пушти да работам во фирма не сум спремен за фирма, само за оваа работа сум. Ја знам оваа работа, ја работам од четврто одделение. Задоволен сум и од газдата, и од платата, и од семејството на газдата – открива Будо.
На прашањето зошто денес има се помалку овчари, тој вели дека луѓето нема да го прават тоа, туку дека сите ќе трчаат по канцелариите, а тој не би се менувал ни со претседателот на БиХ.
Нема луѓе. Што знам. Толку години работам, од четврто одделение, ги имав овците пред таа војна, сите го знаат тоа. Не би се менувал со претседателот, ги сакам овие овде и овде. Сега да ми рекоа „Ајде да работиме на пумпата овде“, не би – вели Будо.
Го фали газдата, иако неговата плата е релативно мала , само 800 марки (околу 400 евра), а нема здравствено осигурување. Сепак, тој истакнува дека шефот секогаш му излегува во пресрет, без разлика колку пари требаат.
Нема работа за овци што не ја сакам. Сакам сè за овците. За еден месец одам дома вкупно две ноќевања. Да му кажам на газдата сега „дај ми 5000, ми требаат газда. Ќе ми даде. Таков газда нема на ова Влашиќово плато – открива тој.
Сепак, ваквиот начин на живот му донесе три разводи, кои, како што рече, не го засегаат премногу, бидејќи повеќе ги сака овците, отколку да се ожени.
Јас не сум во брак. Се женев три пати, но сега не сум. Нема овчари. Секој сака жена, да има автомобил, да го има тоа. А јас немам кола. Јас и велам на госпоѓата „те молам“ и таа си оди.
Кога би требало да бирам меѓу жени и овци, би избрал овци. Сакам овци, сакам да се хранам и сакам да покажувам. Ми се допаѓа што овците ми се добри, шефот ми е задоволен – рече на крајот од разговорот со Среќко Стиповиќ.
