Ова суеверие многумина го сметаат за амајлија што може да не заштити од магии и уроци, а се појавија дури и нараквици со привезок од црвен конец.
И во 21 век, црвениот конец „против магии“ на рацете на бебињата, децата и возрасните сè уште живее во нашата нација.
Ова суеверие многумина го сметаат за амајлија што може да не заштити од магии и уроци, а се појавија дури и нараквици со привезок од црвен конец .
Но, владиката Николај Велимировиќ го осуди носењето на црвениот конец како најлошото суеверие кое може да му нанесе повеќе штета на оној што го носи, отколку каква било заштита. Еве што рече:
„Бог на помош! Станува збор за суеверие – верба во слеп случај. Значи тоа е паганство! Денешните христијани ја сведоа својата вера на хартија ! И со своите постапки и такви потфати сведочат дека се далеку од вистината според Евангелието и дека бараат помош од за нив непознати сили.
Ѓаволот сфатил како да го отстрани крстениот од врата – знакот на крстот (крстот на честа) и да го замени со црвен конец, како амајлија, како еден вид заштита од магии ! Од 100% новородени деца, приближно 95% носат, по одлука на нивните родители, „црвена трага“ или конец до крштевката, што наводно е заштита на децата.
Вистинската заштита е, всушност, единствената можна, кога свештеникот ја чита молитвата на знакот по раѓањето на првиот и осмиот ден, во исто време со благословената вода, првото дете, т.е. детето, се капе и се подготвува по завршувањето на 40 дена за крштевање, а мајката на детето ја чита молитвата за очистување на нечистотијата по раѓањето со молитва во нартексот на храмот.
Во практиката на новозаветната црковна историја, детето треба да се крсти истиот ден. Меѓутоа, ретко кој по 40 дена ги почитува правилата, но илјада препреки искокнуваат така да се каже, а тоа е чистата фантазија на бабите кои пророкуваат, командуваат, гледаат на судбината и измислуваат работи.
За жал, народот повеќе ги слуша отколку Бог и Црквата. Се случува најчесто да е лоша година, па не е добро да се крсти таа година, тогаш кумот сега не може или живее во странство, па кога ќе дојде само дете да се крсти. Потоа некој од семејството умрел, па не бива итн.
Сето ова време чекајќи го крштевањето на детето, веруваат дека детето е заштитено со црвен конец. Тоа е, како што можете да видите, пропаст, како што се мисли плитко.
Огромно незнаење и голема темнина ја покри душата на нашиот народ. Јас секогаш ги карам родителите и кумот на крштевката кога ќе видам црвен конец на раката на детето и дека се осмелиле да се гордеат со тој црвен конец кога ќе дојдат на крштевка во манастирот и трпат срам кога зборувам,го сечам конецот со ножици, и го фрлам на подот и згазнувам врз него.
